شهادت حضرت علی اصغر یکی از هزاران سندهای مظلومیت آقا امام حسین -علیه السلام- و نشان دهنده قساوت قلب دشمنان ایشان است. و نشان بر حق بودن امام حسین -علیه السلام- نیز هست. زیرا آنکه ایمان به خدا داشته باشد دارای رقت قلب می شود و نمی تواند خون شش ماهه بی گناهی را به زمین بریزد. آنها که نوزاد شش ماهه ی امام حسین را آنگونه به شهادت رساندند با هدف داغ گذاشتن به دل آقایمان این کار را کردند-و خداوند لعنتشان کند و هر روز بر عذابشان بیافزاید-. پس می دانستند و قبول داشتند که مولایمان رقت قلب دارد. و خودشان فاقد این رقت بودند و بلکه یک درجه بالاتر، قساوت داشتند. قلبهایشان سیاه بود. سیاهی و ناپاکی و کفر سرتاسر وجودشان را گرفته بود. اینها چگونه دم از سنت پیامبر می زدند؟ پیامبر خدا که مظهر رحمت و مهربانی بودند.
و اکنون این تروریست های وهابی که دم از اسلام و مسلمانی و پیروی از سنت پیامبر می زنند، چگونه انقدر بی رحمانه سر می برند؟ کجای تاریخ نوشته شده که پیامبر با دشمنانش اینگونه برخورد کرده باشد؟ کجای قرآن نوشته است با دشمنانتان اینگونه برخورد کنید؟ کجای دین اسلام که برگرفته از قرآن و به قول خودشان سنت پیامبر است نوشته شده دشمن را بعد از کشتن تکه پاری کنید؟ این همه شقاوت و این همه قساوت قلب نشان از کفر بودن و باطل بودن آنهاست. وگرنه اگر ذره ای ایمان به خدا داشته باشند هیچگاه انقدر جنایت نمی کنند.
مطلب غیر مرتبط:
به این دلیل می گوییم امام حسین -علیه السلام- اربابمان است که در مکتب ایشان پرورش یافته ایم.
