امروز داشتم یه فیلم آمریکایی می دیدم. موضوع فیلم اجتماعی بود. نه فقط در فیلمی که امروز دیدم بلکه در بیشتر فیلم های کشورهایی که قوانین نظم نوین جهانی بیشتر از همه جا بر سبک زندگیشان تاثیر گذاشته، کاراکترهای فیلم جوانانی هستند که کلا یا خانواده ای ندارند و خودشان به تنهایی برای سرنوشت خودشان تصمیم می گیرند یا تنها با یکی از والدین (پدر یا مادر) ارتباط دوری دارند. یعنی مثلا پدر در یک خانه ی جدا زندگی می کند و آنهم تنها که احتمالا یک خدمتکار دارد، و فرزند هم در یک جای دیگری زندگی می کند، (البته اگر بشود اسم اینجور وقت گذرانی را بگذاریم زندگی) چیزی به نام خانواده که شامل پدر، مادر و فرزندان باشد وجود ندارد. چه برسد به عمه و دایی و خاله و از اینجور مخلفات. در بیشتر فیلم ها هیج موجودی به نام برادر و یا خواهر دیده نمیشود!!! انگار سبک زندگی اینگونه است که در زندگی بر اساس نظم نوین جهانی، یک زن و مردی با هم آشنا می شوند، بدون مشورت با هیچ کس دیگری تصمیم به ازدواج می گیرند، ازدواج می کنند و صاحب یک فرزند می شوند، بعد هم یا یکی شان می میرد، و یا از هم جدا می شوند(حالا به هر دلیلی)
قسمت جالب قضیه اینجاست که وقتی قرار است در فیلم جشن عروسی نمایش داده شود، چنان جمعیتی در اطراف عروس و داماد که به صورت خودجوش تصمیم به ازدواج گرفته اند جمع می شود که آدم می گوید: «عــــــه، اینا چقدر فک و فامیل داشتند و ما خبر نداشتیم!!!» یا شاید هم فرهنگشان اینگونه است که همینجوری یک عده ای هستند که در کوچه و خیابان دنبال جشن عروسی می گردند و بالاخره یک جایی پیدا می کنند و اینطوری می شود که همیشه جشن های عروسی شان خیلی شلوغ می شود!!!
دو فرضیه بر این تناقض وارد است:
1. یا فیلم هایی که از زندگی به سبک نظم نوین جهانی می سازند با واقعیت سازگار نیست
2. یا نظم نوین جهانی بدجوری نهاد خانواده را از ریشه خشکانده است!
