عفاف و منزلت اجتماعی زنان

همه دوست دارند که یک انسان زیبا باشند. یعنی اول یک انسان باشند و در درجه دوم زیبا هم باشند. این یک اصل است که هر عقل سلیمی آنرا می پذیرد، اینکه هیچ انسانی که دارای سلامت روانی باشد دوست ندارد یک شیء زیبا باشد یا یک عروسک که بازیچه باشد برای مدت کوتاهی که هروقت از او خسته شدند آنرا کنار بگذارند و بروند پی زندگی شان. اما متاسفانه این روزها شاهد این هستیم که برخی از انسانها، حیا را کنار می گذارند تا شایسته ی جلب توجه دیگران باشند. و برای این جلب توجه به هر دستاویزی متمسک می شوند از جمله جراحی های پلاستیکی! جالب اینجاست که همه ی این کارها برای جلب توجه است و نه برای زیبا شدن! بخاطر همین است که گاهی می بینیم این همه آرایش و جراحی و لباس چاک چاک و سوراخ سوراخ از همه طرف هیچ کدام بر زیبایی فرد چیزی اضافه نکرده. بگذریم از چشم و هم چشمی ای که در این قضیه بین اینجور افراد رواج دارد و چقدر وقت و هزینه از آنها می گیرد! 
نویسنده ای آمریکایی به نام Wendy Shalit در کتابی به نام «بازگشت به عفاف: دریافت ارزش گمشده» (A Return to Modesty: Discovering the lost virtue) می نویسد: حیا توانمند سازی است و ابزاری برای طرفداران حقوق زن، به وسیله ی حیا زنان نه تنها با منزلت خودشان آشتی می کنند بلکه از دیگران تقاضای احترام می کنند. با رعایت عفاف و حیا به دیگران می گویید من تنها چیزی را در معرض دید شما می گذارم که خودم انتخاب می کنم و تنها کسانی می توانند به اعضای من نگاه کنند که من به آنها اجازه دیدن می دهم، برای دیگرانی که به شخصیت و هویت من به عنوان یک شخص نگاه می کنند.

عشق مقدس

یک شبی با دوستان دور هم جمع بودیم، یکی از بچه ها گفت: چرا ولایت فقیه را امر مقدسی می پندارید؟ پاسخ این بود:

مقدس بودن در ابتدا باید معنی شود. اصولا فطرت انسان اینگونه طراحی شده که هر وقت عاشق می شود آن چیزی که مربوط به عشقش باشد برای او مقدس است. خانمی را تصور کنید که همسرش برایش گل می آورد، این گل ها را نگهداری می کند، با اینکه آن گل بعد از اینکه خشک شد دیگر بویی ندارد و رنگ و لعابش هم رفته و پوسیده و در حال تخریب است اما ممکن است یک جعبه ی گرانی هم بخرد برای نگهداری آن گل، چرا؟ چون آن گل برای او مقدس است، چون این گل به عشق او ربط دارد، عشقش، همسرش این گل را برایش آورده. اصولا این در فطرت انسان هاست که هر چیزی که به عشق آدم ربط داشته باشد مقدس می شود. همچنین مادر برای همه ی مردم دنیا یک تقدسی دارد. چرا؟ چون عشقی بین مادر و فرزند وجود دارد که هیچ وقت این عشق از بین رفتنی نیست.

و ما همه ی انسان ها در درون قلب مان و در فطرت مان عاشق خدا هستیم. و خدا از آنجا که یک عشق آسمانی است، و تنها حاضر همیشگی در قلب انسان هاست، ما فطرتاً عاشق او هستیم، و هر چیزی که به او مرتبط باشد مقدس می شود. اگر کلامی از خدا در دستمان باشد یعنی قرآن، برایمان مقدس است. اگر فرستاده ای از خدا برایمان سخن از خدا بگوید یعنی پیامبر، برایمان مقدس است. اگر کسی بین ما باشد که پیامبر ما بگوید این فرد را خدا از بین شما انتخاب کرده که بهترین شماست، یعنی امامان معصوم مان، این افراد برای ما مقدس می شوند. و در آخر اگر کسی به واسطه ی عبادت و تقوی قلبی ای که دارد رابطه ی مستحکمی با خدا داشته باشد او هم برای ما مقدس می شود.

عرضه در مقابل تقاضا

بسم الله الرحمن الرحیم

شنیدن خبر ضرب و شتم جانباز قطع نخاعی و شیمیایی جیرفتی به اتهام امر به معروف و نهی از منکر خیلی ناراحت کننده بود. مخصوصا اینکه ضارب یک آقا زاده بوده و پدرش که از اعضای شورای شهر جیرفت است از کار پسر حمایت هم کرده! و مخصوصاتر اینکه هنگام ضرب شتم همان تهمت همیشگی به همه جانبازان و خانواده های شهدا زده شده که «شماها دارایی های این مملکت را خورده و برده اید.»!!!

متأسفم از این همه وقاحت و پر رویی! متأسفم.

اینها بهانه ای شد برای اینکه بگویم :

اولا - تا وقتی شرایط به گونه ای هست که آمر به معروف و ناهی از منکر دفاع نمی شود و تا وقتی که ضاربان این افراد آزادانه در اجتماع ول می گردند، اوضاع روز به روز بدتر خواهد شد. و این وظیفه دستگاه قضا را سنگین تر می کند.

دوما - و مهمتر اینکه به بعضی دختران و حتی برخی زنان ما درباره نگاه های مردانه آموزش کافی داده نشده، همچنین به بعضی پسران و گاهی برخی مردان ما شرافت آموزش داده نشده! مردی اگر شریف باشد از دیدن زنی که بی حیاست منزجر خواهد شد. اما متاسفانه بعضی مردان ما گاهی با عنوان «عروسک بازی» برای نگاه های خود توجیه می تراشند غافل از اینکه تا تقاضایی نباشد عرضه ای هم نخواهد بود، تا وقتی که مردان نگاه می کنند زنان روز به روز بی حیاتر می شوند! البته این از گناه زنان بی حیا چیزی کم نمی کند.

و آنقدر بی حیایی و بی شرفی زیاد شده که به جانباز ویلچر نشین قطع نخاعی هم رحم نمی کنند!!! حاشا به مسلمانی ات نامرد!

چرایی وجود دین

بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی زیارت جامعه ی کبیره رو می خونم با خودم فکر می کنم این انسان های فوق العاده، این انسان های والا مقام  و این ائمه معصومین ما برای نشان دادن چه دینی به بشریت معرفی شدند؟ این دینی که به ما می گوید دروغ نگویید، غیبت نکنید، به پدر و مادر خود نیکی کنید و ...! یعنی اگر امامان معصوم ما نمی آمدند مردم نمی دانستند که اینها خوبی هستند و باید اینگونه بود و از بدیها پرهیز کرد؟ ولله همه می دانستند. همونطوری که در جامعه ی کنونی مردم بدون اینکه پیامبر و امامی به چشم دیده باشند میدانند که دروغ و تهمت و دزدی و قتل و غارت و ... از رذیلت های اخلاقی است و خوش اخلاق بودن، صداقت داشتن، همدردی و همدلی با دیگر انسان ها، کمک به نیازمندان و ... از فضیلت های اخلاقی است. یعنی امام حسین (ع) با آن وضع فجیع در بیابان به شهادت رسید برای این دین؟ یعنی امام علی (ع) سالها مظلومیت کشید، حضرت فاطمه زهرا با اون وضع به شهادت رسید و فرزندانشان آن همه مظلومیت داشتند فقط برای این دین؟  من اینطور فکر نمی کنم.

واقعیت این است که این چیزی به ما در زندگی روزمره داریم دست و پا شکسته به آن عمل می کنیم یک دین حداقلی است. ای کاش صاحب عصر ما می آمد و به ما می فهماند دین چیست و ما را از این «معیشت زنکا» بیرون می کشید.

گفت و شنود

بنده ی خدا میخواست سر بحث را درباره ی موضوع خروج از دین و ارتداد باز کند و مثلا به قول خودش به چالش بکشد، 

گفت: حالا من که مسلمان نیستم باید اعدام شوم؟

گفتم: مطمنی که قبلا مسلمان بوده ای؟

بیچاره ماند ...

خدا خوبان درگاهت را مسلمان و بلکه مومن بمیران