گفتنی ها

این روزها از گوشه و کنار حرفهای شنیدنی زیادی به گوشمان می رسد که سکوت کردن در برابر آنها بسیار سخت و جانفرسا است. کلاه گشاد توافق هسته ای که با به به و چه چه ها گوش فلک را کر کرد آنقدرها هم که می گفتند گل و بلبل نبود. آنچه که در رسانه ها هیچ اشاره ای به آن نشده است این است که دستیابی به این برجام کار خارق العاده ای نبود، و البته کار فقط یک نفر نیست که انقدر دکتر دکتر پشت سرش راه انداخته اند. خدا می داند که اگر این مانورهای نظامی که ارتش و سپاه به راه انداختند، حمایت های معنوی مقاوم معظم رهبری که همیشه از تیم هسته ای به خوبی یاد کردند و ایشان را امین و دلسوز دانستند و همچنین  حمایت سیستم امنیتی کشور پشت تیم مذاکره کننده هسته ای نبود معلوم نبود این بازی های امروز و فردایشان به کجا می رسید. حالا که رسیدن به یک متن مشترک را جشن گرفتند (!!!) برخلاف قوانین که می بایست به مجلس ابلاغ کنند، این کار را نمی کنند. آنوقت داعیه ی رعایت قوانین را هم دارند. همانها که به دیگران خرده می گرفتند که قوانین را رعایت نکرد اکنون خودشان به قوانین بی اعتنایی می کنند.

عده ای دیگر را می بینیم که چشم شان را به ظلم های تاریخی برخی کشورها بسته اند، دیروز فراموش می کنند چه کسی ایدز را به مردم ایران هدیه کرد و امروز بازار مصرف ایران را به عنوان هدیه به آنها می دهند، امروز نیز لانه ی جاسوسی انگلیس جنایت کار و این روباه مکار را در کشور بازگشایی می کنند. با این تصور که نباید در گذشته ی تاریخ باقی ماند (!!!) تاریخ معاصر کشور خود را به فراموشی می سپارند.

عده ای دیگر از راه رسیده اند و جهان را دهکده ای می پندارند که نمی شود جزیره ای در آن زندگی کرد و با باید با دنیا در تعامل بود!!! این تفکر جهانخواری که دنیا یک دهکده است بماند که از کجا سرچشمه گرفته است. باید از آنها پرسید که شما که یار غار امام بوده اید و هر از چند گاهی خاطره ای ناشنیده (!!!) از ایشان بیان می کنید، در ایام پیری چه بر سرتان آمد که حرفهای دشمن چندین و چند ساله را با رنگ و لعاب جدید و ورژن 2015هی تحویلمان می دهید؟ چه به روزگارتان آمده که با آنها که به دستورشان در زندانهای پهلوی شکنجه می شدید هم نظر و گاهی هم همپیاله شده اید؟ چه شد که فکر کردید دنیا در آمریکا و انگلیس و فرانسه و چند کشور ظالم خلاصه شده است که ما با آنها در تعامل نیستیم؟ چه شده است که اکثریت مخالفین توافق هسته ای را در اقلیت می بینید؟

القصه که زمانه ی بدی شده است، و ما خار در چشم و استخوان در گلو، برای حفظ وحدت سکوت کرده ایم و به انتظار نظر مجلس نشسته ایم.

خدا به دادمان برسد.