احتکار قندوشکر و توافقنامه ژنو

رفتم از بقالی چند خیابان اونورتر خرید کنم. اجناسی که می خواستم رو برداشتم و گذاشتم روی میز، پولش رو دادم و منتظر شدم که بقیه پولم رو برگردونه. تو همین احوالات یه خانومی اومد تو مغازه و پرسید:

خانم: آقا ببخشید شکر ندارید؟

مغازه دار: نه حاج خانم، شکر نیست، تو بازار هیچ شکر نیست{1} قراره گرون بشه، همه نگه داشتن تا قیمتا بره بالا، بعد که گرون شد می فروشن، همینه، تورم زده بالا، تا وقتی که این توافقنامه شون نتیجه نده، وضع همینه، باید با دنیا توافق کنن که اوضاع بهتر بشه{2}."

در همین راستا گفتگوی ویژه ی خبری با حضور مغازه دار محترم پاسخ می دهد:

آیا 1 + 5 همان دنیاست؟ آیا دنیا واقعا فقط همین 6 کشور است؟ اگر نیست پس دنیا کیست؟

عدم وجود شکر در بازار چه ارتباطی می تواند با توافقنامه ی ژنو داشته باشد؟ بین اتحادیه اروپا و اتحادیه شکر چه روابط پشت پرده ای وجود دارد؟ 

توافقنامه ی ژنو چه ربطی به احتکار قند و شکر می تواند داشته باشد؟ آیا هنگام مذاکره روی میز مذاکره کنندگان قند وجود داشت؟ آیا قند و شکر از گزینه های روی میز است؟

مغازه دار پاسخ می دهد، گفتگوی ویژه ی خبری، بعد از خبر ساعت X ، با ما همراه باشید.

پی نوشت:

1: جدیدا مد شده اگر از مغازه دار جنسی رو بخوای که نداشته باشه، میگه نه نداریم، هیچکس نداره، نمی فروشن، اصلا تو بازار نیست، قحطی اومده! حالا مغازه اونوریه داره ها. مغازه داره ما داریم؟ واقعا ما با کیا شدیم 70 میلیون؟!!!

2: اومدم بیرون، تو دلم گفتم بنده خدا چه اعتمادی به دنیا داره، چه اعتمادی به آمریکا داره. تو دلم گفتم این وسط هدفمندی یارانه ها که قرار بود با شیب خیلی کند قیمت ها افزایش پیدا کنند هم هیچ نقشی تو گرونی اجناس نداره لابد. مثلا همین بنزین که یهو قراره قیمتش بشه 700 تومن هم هیج تاثیری تو گرونی نداره! گفتم معلوم نیست چه توافقی باید می کردیم که نکردیم؟ گفتم بعد از تعلیق فعالیت های هسته ای و اکسید کردن همه ی زحمات دانشمندان هسته ای، بعد از اخراج برخی دانشمندان از سازمان انرژی هسته ای دیگه چی از جون این مملکت می خوان؟ گفتم لابد فردا هم باید زندانی های سیاسی رو آزاد کنیم، پس فردا هم مجوز ورود و خروج ایادی آمریکا رو بشون بدیم که بیان هر خرابکاری که خواستند بکنن و ما هم هیچی نگیم، گفتم لابد می خوان بعدشم کاپیتالاسیون رو اجرا کنند! و این داستان ادامه دارد...

خدایا یا به ما صبری بده تا بتونیم جور زمانه رو تحمل کنیم، یا توفیق نصیبمون کن راه شهادت و رهایی از زنجیرها و پابست ها رو پیدا کنیم.

همین مطلب در رهیاب نیوز

غده ی سرطانی

با مقایسه برنامه ی هسته ای ایران و رژیم اشغالگر قدس، می توان به راحتی به این سوال پاسخ داد که: کدامیک تهدیدی برای امنیت منطقه و بلکه جهان است؟ چرا امام خمینی اسرائیل را غده ی سرطانی دانست که از روی کره زمین باید محو شود؟

ردیف	سوال	اسرائیل	ایران
1	کدامیک عضو آژانس انرژی هسته ای است؟	عضو نیست	عضو هست
2	میزان درصد غنی سازی هر یک چقدر است؟	بالای 90 درصد	حداکثر 20 درصد{1}
3	مراکز هسته ای تحت نظارت آژانس انرژی هسته ای هست؟	خیر{2}	بله{3}
4	نظر رهبران آنها درباره فعالیت های هسته ای چیست؟	بمب اتم داریم و علیه دشمنانمان بکار خواهیم گرفت	تولید، نگهداری و بکارگیری بمب اتم حرام است
5	جایگاه بمب اتم در سند دکترین سیاست هسته ای آنها چیست؟	به منظور بازدارندگی لازم است بمب اتم داشته باشیم	جایگاهی ندارد
6	نظر 1+5 درباره موجودیت بمب اتم چیست؟	بمب اتم دارد{4}	بمب اتم ندارد{5}
7	در طول عمر خود تهدید یا تجاوز به سایر کشورها کرده است؟	بله،در طی 60 سال 10 جنگ داشته و بارها تهدید به حمله کرده است{6}	خیر، در طول عمر 35 ساله خود بارها مورد تهدید و تجاوز قرار گرفته است

1: که در توافق نامه ی اخیر ایران با 1+5 ، غنی سازی 20 درصد متوقف شده و فقط تا 3.5 درصد حق غنی سازی داریم.

2: نه فقط آژانس انرژی هسته ای، بلکه هیچ نهاد بین المللی هیچگونه نظارتی بر مراکز هسته ای اسرائیل ندارند.

3: هزاران ساعت نظارت از طریق دوربین ها توسط آژانس از مراکز هسته ای ایران صورت می گیرد و نسبت به کوچکترین تغییری حساسیت نشان می دهند.

4: طبق آخرین گزارش هایی که خودشان اعلام کرده اند تا 400 بمب اتم تولید کرده اند.

5: در گزارش های 1+5 می گویند ایران بمب اتم ندارد، ولی ممکن است بخواهد تولید کند.

6: آمریکا 150 قطعنامه علیه اسرائیل را وتو کرده است.

برگرفته از سخنرانی سردار رشید در 6 فروردین 1393-دزفول

دو کلوم حرف خودمونی:
یکی نیست به ما بگه پس اون توافقنامه چی بود رفتید امضاش کردید؟!!! توافقنامه است ما داریم آخه؟ واقعا آیندگان وقتی تاریخ بدون تحریف و واقعیت های کنونی ما رو بخونن، درباره ما و اونا و اوباما و اوبا اونا و ... چه قضاوتی خواهند کرد؟

کدامیک محور شرارت هستند؟

در 14 سال گذشته، یعنی از 11 سپتامبر سال 2000 میلادی تا کنون، کدامیک از کشورها بیشترین جنگ ها را به راه انداخته و آنها را مدیریت کرده اند؟ ایران؟ یا اسرائیل و آمریکا با همکاری و حمایت از یکدیگر؟ خودتان قضاوت کنید:

1- جنگ افغانستان (عملیات بلند مدت آزادی(!!!)) که در 7 اکتبر سال 2001 مصادف با 15 مهر 1380 و به بهانه 11 سپتامبر و بدون صدور مجوز شورای امنیت سازمان ملل متحد{1} صورت گرفت و به موجب آن تمامی زیرساخت های نداشته ی کشور افغانستان به فنا رفت.

2- جنگ عراق (عملیات آزاد سازی عراق(!!!)) که در 20 مارس 2003 مصادف با 29 اسفند 1381، و به بهانه رابطه ی صدام با القاعده و وجود صلاح کشتار جمعی صورت گرفت، به موجب این جنگ تحمیلی نفت عراق به تاراج رفت و زیرساختهای این کشور تا حد زیادی تخریب شد. 

3- جنگ 33 روزه لبنان که در 13 جولای 2006 توسط اسرائیل و به بهانه ی بازپس گرفتن اسرای اسرائیلی از حزب الله لبنان صورت گرفت که برای بازپس گرفتن دو نفرنظامی اسرائیلی صدها غیرنظامی لبنانی زنان و کودکان بی گناه به شهادت رسیدند و در نهایت طی مذاکراتی اجساد اسرای اسرائیلی با پنج نفر از اسرای فلسطینی و لبنانی مبادله شد. این جنگ توسط ایالات متحده آمریکا و چند کشور دیگر مورد حمایت قرار گرفت.

4- جنگ 22 روزه در غزه دومین جنگی که توسط رژیم غاصب صهیونیستی در 27 دسامبر 2008 مصادف با 7 دی 1387 صورت گرفت. بهانه ی این جنگ نقض قرارداد توسط اسرائیل بدلیل ادامه محاصره اقتصادی و سوختی غزه و اقدام دفاعی حماس در پاسخ به این نقض قرارداد اعلام شد. در این عملیات ناجوانمردانه نوار غزه (که فقط 360 کیلومتر مربع مساحت دارد) به طرز وحشیانه ای مورد هجوم و موشک باران جنگنده های اسرائیلی قرار گرفت.

5- جنگ 8 روزه که در آن رژیم غاصب صهیونیستی روز چهارشنبه 14 نوامبر 2012 مصادف با 24 آبان 1391 با ترور معاون فرمانده گردان های عز الدین قسام -شاخه نظامی حماس- عملیات موسوم به ستون ابرها و جنگ نابرابر علیه غزه را آغاز کرد اما در نهایت در مقابل مقاومت و پایداری مردم غزه شکست را پذیرفت.{2}

6- حمله به لیبی که با اوج گرفتن اعتراضات داخلی بر علیه معمر قذافی در 19 مارس 2011 صورت گرفت.

7- جنگ در سوریه، اعتراضات داخلی سازمان یافته ای که بسیار شبیه به درگیری های فتنه 88 بود از ماه ژانویه سال 2011 شکل گرفت که از حمایت مستقیم آمریکا برخوردار بود. رسانه های دنیا می گفتند مردم بشار اسد را نمی خواهند اما شاهدان عینی که برای سفر به عتبات عالیات به سوریه رفته بودند می گفتند اکثریت مردم طرفدار بشار اسد هستند و بنرهای بزرگ حمایت از بشار اسد را بر در و دیوار شهر مشاهده کرده اند. و اینبار آمریکا به بهانه ی حمایت از شورشی های داخلی دست به اقدام نظامی علیه بشار اسد می زند و سگ های دست آموز خود را به جان مردم سوریه می اندازد!

8- دخالت در اوکراین: برای پیگیری سیاست بدهکار کردن همه ی کشورها و ملت ها برای حکومت بر آنها، پس از اینکه دولت اوکراین نخواست که به اتحادیه ی اروپا بپیوندد، اروپا و آمریکا با فریب دادن عده ای از مردم این کشور در فوریه 2014 اقدام به کودتا علیه دولت اوکراین کردند. در  این کودتا نیز رد پای آمریکا به وضوح دیده می شود. که البته بعد از مشخص شدن نتیجه ی همه پرسی از مردم کریمه و پیوستن این بخش از اوکراین به روسیه یک طنز سیاسی دیگر در منطقه اتفاق افتاد و آمریکا دوباره در اجرای سیاست های خصمانه اش شکست خورد. 

و خلاصه هرجای این کره ی خاکی که دودی به آسمان می رود رد پای آمریکا و هم پیمانانش دیده می شود.

همه اینها درحالی است که ایران در عمر سی و چند ساله خود نه تنها هیچ جنگی را شروع نکرده است بلکه هم مورد تجاوز نظامی از طرف عراق سابق{3} واقع شده است و هم بارها توسط آمریکا و اسرائیل مورد تهدید قرار گرفته است{4}.

و سوال اینجاست که محور شرارت کدام دولتها هستند؟ تروریسم در سطح جهان را چه کسانی مدیریت می کنند؟ چه کسانی قوانین بین المللی  را نقض می کنند و چه کسانی حقوق بشر را در همه ی سیاست های خود نادیده می گیرند؟ آیا دولتی به جز آمریکا؟

برگرفته از سخنرانی سردار رشید مورخ 6 فروردین 1393

----------------------------------------

پیونشت ها:

1: بعدها قوانینی تصویب کردند که این حمله ی نظامی را دفاع شخصی یک کشور از خودش جلوه دهند و به نوعی آنرا قانونی کردند!!! قوانین آمریکایی

2: روزشمار خواندنی این جنگ عبرت انگیز را در اینجا بخوانید.

3: عراق در تمام 8 سال جنگ با ایران از حمایتهای همه جانبه ی آمریکا و اروپا برخوردار بود.

4: تهدید کردن هر کشوری به جنگ از نظر قوانین بین المللی جرم محسوب شده و کشور تهدید شده حق دارد برای دفاع از خود به کشور تهدید کننده حمله ی نظامی کند.

5- لازم به ذکر است برای اختصار از ذکر آمار کشته شدگان و خسارت های ناشی از این جنگها خودداری کردم.

آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند

آقای شریعتمدار از  قول هفته‌نامه آمریکایی «ویکلی استاندارد» می گفت:  روسای‌جمهور آمریکا از جیمی‌کارتر تا اوباما در یک نقطه با امام‌خمینی به اشتراک نظر رسیده‌اند و آن، این که «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند»

نعل وارونه

آقای رئیس جمهور، دفاع و تقدیر از روزنامه های که ولایت امیرالمونین را انکار می کنند و احکام الهی را غیرانسانی می دانند در شأن شما نبود. ما شما را خیلی بیش از اینها مدبر و کاردان می پنداشتیم. ما فکر می کردیم حالا که متنقدان شما بی سواد هستند لااقل حامیان شما با سواد و اهل تدبیر هستند. حامیان شما نشان دادند که نه تنها اهل تدبیر نیستند بلکه با بی تدبیری های خود عمر دولت شما را کوتاه خواهند کرد. این را از سر دلسوزی برای شما، دولت شما و دنیا و آخرتتان گفتم، و البته اول دلسوزی برای ملت مسلمان و مظلوم ایران است که تغییر دولت بعد از چهار سال ممکن است کمی روند پیشرفت کشور را کُند کنَد.

شماو وزرای محترم اگر فکر می کنید می توانید نعل وارونه بزنید و در مجالس از سخنان مقام معظم رهبری حمایت کنید ولی در خلوت آنکار دیگر کنید(1) و مردم را بی سواد فرض کنید که ندانند پشت پرده ها چه می گذرد سخت در اشتباه هستید. شاید گاهی سکوت کنیم در مقابل اشتباهات فاحش شما، شاید در مقابل توافق نامه ژنو سکوت کرده ایم و دندان بر جگر می فشاریم، شاید نشسته ایم و حرکت نرم جریان زیرپوستی فرهنگی که با سوئ استفاده از حمایت های بی دریغ شما در گروه ها و نهاد های فرهنگی کشور خزیدن گرفته است را به نظاره نشسته ایم، اما روزی این صبر به پایان می رسد. گفتیم، صرفا جهت اطلاع!!!

1: حافظ شیرازی: واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند، چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند!

ظریف و غربی ها

ظریف، وزیر امور خارجه ی دولت تدبیر و امید: تحریم ها نتوانسته برنامه های هسته ای ایران را متوقف کند؛ (ادامه ی گفته نشده:) -ما خودمان برنامه ی هسته ای ایران را متوقف کردیم، آقای اوباما، جان کری جان، وندی بلا(منظور وندی شرمن است) حواستان را جمع کنید دارم برایتان خودشیرینی می کنم اونوقت شما اینجوری درباره ایران حرف می زنید. همه ی زحمات منو به باد می دید با این طرز حرف زدنتون که!!!-

22 بهمن 92 و گزینه های روی میزش

بالاخره صبح روز 22 بهمن رسید. صبحانه ای خوردیم و راهی شدیم. راهی پیوستن به خیل عظیم مردمی که با عشق آمده بودند. چه جمعیتی، خیلی بیشتر از پارسال آمده بودند. یادآور غرور ملی بود حضور با شکوه این مردم همیشه در صحنه. گاهی کم و کاستی هایی به چشم می خورد اما در برابر حضور میلیونی به هیچ وجه قابل ذکر نیست. وقتی گاهی از شدت شلوغی پاهای هموطنان به پایم برخورد می کرد در دلم می گفتم فدای قدمهایتان، که چه خوب آمدید.
اوباما، نتانیاهو، وندی شرمن و خیلی های دیگر، این مردم را ببینید و از یاوه های گویی هایتان درباره گزینه های روی میز دست بردارید، واقعیتها را ببینید، دروغ های رسانه های خودتان را حداقل خودتان دیگر باور نکنید، پایان کار شما فرا رسیده، بهتر است برای خودتان فکری کنید که توبه ی گرگ مرگ است.
حیفم آمد عکس نگیرم از این جمعیت، فقط جایگاهی نبود که سیل خروشان را ثبت و ضبط کنم. تصاویری که در زیر مشاهده می کنید در حد توان و با امکانات کم توانستم تهیه کنم اما به هیچ وجه این تصاویر گوینده حضور پرشور مردم انقلابی و ولایتمدارمان نیست.

همه و همه آمده بودند:

 

و سوزاندن نماد ظلم و جور (اسرائیل):

 تا روز 22 بهمن جشن پیروزی انقلاب می گیریم ، یک روز بعد از 22 بهمن هم جشن حضور پر شکوه مردم در راهپیمایی رو می گیریم. برای همین دهه فجرمون همیشه 11 روزه!!!

در انتظار 22 بهمن

رهبرم گفت: ...«و در این برهه‌ى از زمان هم ان‌شاءاللَّه چه در قضیّه‌ى هسته‌اى و چه در قضایاى گوناگون دیگر، ملّت ایران بر دشمنان خود به توفیق الهى و به‌حول و قوّه‌ى الهى پیروز خواهد شد.» و دلم آرام گرفت. و حالا در انتظار 22 بهمن به شمارش ثانیه ها نشسته ام.

و من، قطره ای از سیل عظیم و خروشان ملت مظلوم و باایمان و صبور و ولایتمدار ایران، برعکس بعضی ها، مشت محکمی بر دهان استکبار خواهم کوبید.

سکوت دانشگاهیان؟!!!

ترم سوم انقلاب اسلامی داشتم. یک استادی داشتیم که حاصل جمع عجایب بود. تاریخ خوانده بود اما مثل عوام درباره تاریخ مملکتمان صحبت می کرد!!! یک عادت خنده داری که داشت این بود که نظرات شخصی اش را از زبان سوم شخص می گفت. مثلا می گفت: «بعضی ها می گن امام خمینی بخاطر زمین های پدری اش که به دست خان هایی که جیره خور پهلوی بودند تصاحب شده بود دست به قیام زد»!!! سکوت کردن دربرابر چنین ادعایی برایم خیلی سخت بود، و البته آن استاد پاسخ شنید. از استادی که تاریخ خوانده بود مطرح کردن چنین حرفی خیلی درد داشت. یکی دیگر از حرفهایی که سر کلاس مطرح کرد این بود که «این پیشرفت هایی که اعلام می کنند بعد از انقلاب به فلان پیشرفت رسیده ایم، معلوم نیست چقدر راست است، ما که پیشرفتی ندیدیم»!!! واقعا خیلی نامردی است که حرفهای کسانی که برای بهتر زندگی کردن تو تلاش می کنند باور نکنی ولی به جای آن حرفها و ادعاهای غلط عده ای که فقط برای وابستگی کشورمان به قدرتهای تروریسمی همچون آمریکا و اسرائیل نقشه کشیده اند و هدفشان براندازی نظام است، و هدفشان حذف کردن دین اسلام از زندگی ماست باور کنی، و بگویی آنها دروغ می گویند و اینها راست می گویند.

از این دست اساتید کم نداشته ایم. آن یکی استاد که مدعی بود که نباید عاشورا و تاسوعا را تعطیل باشد، و یا این یکی استاد که همین ترم گذشته سرکلاس می گفت ما کشور خیلی خیلی عقب مانده ای هستیم و هیچ پیشرفتی نکرده ایم، مردم ما خیلی بی فرهنگند و از این دست حرفها!!!

امروز از یکی از بخش های خبری سخنان آقای رییس جمهور را که در نشستی با حضور روسای دانشگاه های کشور -که اخیرا همگی طبق میل آنها تعویض شده اند- حضور داشتند شنیدم. و شنیدم که ایشان در بخشی از سخنانشان به سکوت دانشگاهیان انتقاد کردند!!! و مدعی شدند که بعضی از اساتید دانشگاه برای ایشان نامه نوشته اند و اعلام کرده اند که ... (احتمالا اعلام کرده اند جو خفقان است و آزادی بیان نیست و ازین حرفها) و تازه سخن از توافق هسته ای -حتی وندی شرمن هم معتقد است توافقی وجود ندارد- به میان آوردند که این توافق راه را برای صحبت کردن باز می کند!!! 

و سوالم اینجاست که: آقای رییس جمهور، چه کسی سکوت کرده است؟ اساتیدی که مثل شما فکر می کنند و یا آنها که به عملکرد شما انتقاد دارند؟ آقای رییس جمهور بر چه اساسی منتقدین خود را افراد کم سواد خطاب می کنید و موافقین و همفکران خود را همگی اساتید دانشگاه می دانید؟ و این کجای عدالت است که درباره منتقدین و همفکران خود اینگونه قضاوت می کنید.
شاید هم می خواهید با این تدبیر و کم سواد و بیسواد خواندن منتقدین خودتان، آنها را رسما از فضای انتقاد به دولت تدبیر و امید دور کنید. قبلا در نشست های تبلیغاتی که داشتید کم بودن روحیه ی انتقاد پذیریتان برای من یکی روشن شده بود. و اکنون با این ادبیاتی که درباره منتقدین خود دارید بیش از پیش اثبات کردید که تحمل انتقاد را ندارید.

همین مطلب در رهیاب نیوز

مزار شهدا

پنجشنبه بود و من و مادر و پدر قصد زیارت اهل قبور را کردیم. طبق معمول اول از همه رفتیم سر مزار مادر بزرگم. خدا رحمتش کند. یک حس درونی می گفت انگار منتظرمان بوده است. فاتحه ای خواندم و بعدش هم سوره یاسین. نگاهی به اطراف کردم دیدم چندین مزار هست که صاحبانشان افراد جوان و گاهی نوجوان بوده اند که بر اثر حادثه فوت شده اند. واقعا که چقدر مرگ نزدیک و نابهنگام است و من چقدر فراموشکار!

بعد از آن رفتیم سر مزار عمویم که قبل از اینکه اصلا من به دنیا بیایم به شهادت رسیده بود. گاهی با خودم می گویم ای کاش زنده بود، آنوقت من یک عمو بیشتر داشتم.

و مزار شهیدی که در همسایگی عمویم بود. مثل همیشه مادرش بر سر مزار نشسته بود و با تسبیح سفیدش ذکر می گفت. خیلی کم پیش می آبد بر سر مزار عمو بروم و او را نبینم. وقتی نگاهش می کنم چهره مادربزرگم در ذهنم تداعی می شود. سلام می کنم و با لبخندی شیرین پاسخم را می دهد. برای پسرش فاتحه ای می فرستم و با لبخندی از من تشکر می کند و در پاسخ برای عمویم فاتحه ای می خواند. انگار مرا می شناسد. می داند فرزند کدام پسر مادربزرگم هستم. یادی از هم مادربزرگم می کند. حتما با مادربزرگم کلی خاطره دارد. همیشه باهم می آمدند سر مزار پسرهایشان و حتما کلی هم باهم حرف می زده اند. حرفش که با من تمام می شود دوباره سرش را پایین می اندازد و به ذکر گفتن مشغول می شود. دلم می خواهد باز هم کنارش بنشینم. برایم حرف بزند. آخر خیلی شبیه مادربزرگم هست این بانوی صبر و پایداری. از او اجازه می گیرم برای گرفتن عکس، با اکراه جواب می دهد، اما بالاخره توانستم راضی اش کنم.

همراه با پدرم از کنار مزار تک تک شهدا عبور می کردیم. به چهره پدرم نگاهی انداختم، حس کردم دارد تمام خاطرات گذشته را مثل برق و باد مرور می کند. گاهی بعضی از این خاطرات را به زبان می آورد. این رفیقم در خیبر شهید شد. آن یکی برای شهادتش آرزوها داشت. این یکی دوستم همان است که خاطره اش را برایت تعریف کردم. همان که آماد گفت: «آقا اجازه برجکمان کنده شد!»

پاسدار رشید اسلام، شهید رضا پورعابد

بالاخره باید می رفتیم. از کنار قبور می گذرم و با خودم می گویم بالاخره من هم روزی باید بروم زیر همین خاک ها. تصورش سخت است. نمی شود از کنار این انقلاب بزرگ زندگی به سادگی گذشت. ای کاش حداقل هر روز که از خواب بیدار می شوم یادم باشد که مردنی هم هست، قیامتی هم هست و خدایی که نظاره گر است.

و ای کاش روی قبر من هم قبل از نامم بنویسند شهید ...